plotseling en veel te vroeg toch ook staan wij vandaag als vrienden samen om welgemeend ‘tot ziens’ te zeggen tot waar wij jou weer omarmen zullen wij waren samen nog lang niet klaar niet met elkaar en niet met het leven dat verrassend de wegen samenbracht waarop wij elkaar ontmoeten mochten genietend van de grote en kleine dingen volgden wij samen het spoor van liefde vol het zoet en de misères koesterend die vol voldoening zich herinneren laten wat zouden wij graag nog even knuffelen onder het genot van een goed glas wijn om op elkaar en het samenzijn te klinken dat ons tot maatjes in het leven maakte de verwantschap die jij ons voelen laat in de vriendschap de liefde en intimiteit zal altijd warm en welkom gezelschap zijn in onze reis naar de oever van de overkant dankbaar vreugdevol heffen wij het glas op wat en die jij voor ons geworden bent met wijn die roder is dan de roodste liefde die in volle tranen jou altijd glinsteren laat
Geschreven voor (de partner van) Veronica – Vroon – Vierstraete | 3 september 1954 – 10 december 2020 †
