levenslot

 op de weg door het leven
 loopt de dood naast ons
 als een vage omstander
 in de schaduw van het licht
 als het onwerkelijke einde
 dat zo onontkoombaar is
  
 zij beneemt ons de adem 
 waar het leven nog vol is
 veel te vroeg en onverwacht
 pardoes en bruusk tegelijk
 bij een plotselinge struikeling
 die wij niet aankomen zien
  
 na ons oneindig lijkend geluk
 blaast zij de laatste adem uit
 om de lange trap te bestijgen
 naar het einde van de horizon
 waar ons eeuwige rust wacht
 op oevers van blijvende rust