op de weg door het leven loopt de dood naast ons als een vage omstander in de schaduw van het licht als het onwerkelijke einde dat zo onontkoombaar is zij beneemt ons de adem waar het leven nog vol is veel te vroeg en onverwacht pardoes en bruusk tegelijk bij een plotselinge struikeling die wij niet aankomen zien na ons oneindig lijkend geluk blaast zij de laatste adem uit om de lange trap te bestijgen naar het einde van de horizon waar ons eeuwige rust wacht op oevers van blijvende rust
Ver-dicht op het leven | 8 januari 2021
