in de gouden gloed van de avond als langzaam ook ons leven stilt leidt de weg ons naar de haven waar wij ons thuis beschouwen als daar de nacht de dag eindigt is dit vandaag allemaal zo anders nu het avondrood jou omarmt met transformerend licht en lucht waar zacht de tijd afscheid fluistert wacht jou de boot naar de overkant jouw uur is gekomen daar te gaan waar jij eens ons welkom heten zal wij voelen de wind en de golven slaan waar de stralende belofte van weerzien als kleurrijke rots de branding breekt met parels die jou blijvend memoreren in het journaal bladerend van jouw leven heffen wij trots het glas op de valreep met tranen die lachen en lange knuffels voor de man die jij ons was en blijven zult
Jan Camijn | 25 september 1948 – 29 augustus 2021 | † in de leeftijd van 72 jaar
bron-de-herinnering 