Als ik aan vader denk, dan denk ik aan dat zitje op de fiets
Aan die zomers waar geen eind aan leek te zijn
Als ik aan vader denk, dan denk ik aan die haard zo warm en rood
Aan die handen als een kolenkit, zo goed, zo hard, zo groot
Maar ’t was te kort om je leven mee te doen
Veel te kort om al die jaren mee te doen
Veel te kort en veel te weinig
Als ik aan vader denk, dan denk ik aan die knop-accordeon
Aan die lach boven het glimmend parelmoer
Als ik aan vader denk, dan denk ik aan die klok van tien voor een
Aan die fiets die hij dan pakte, aan die kus zo hard als steen
Maar ’t was te kort om je leven mee te doen
Veel te kort om al die jaren mee te doen
Veel te kort en veel te weinig
Als ik aan vader denk, dan denk ik aan die ogen als de zee
Aan die blik van zoveel eenvoud en zo goed
Als ik aan vader denk, dan denk ik aan dat schuurtje in de tuin
En toen de wereld weer eens brandde, aan z’n tranen bij het puin
Maar ’t was te kort om je leven mee te doen
Veel te kort om al die jaren mee te doen
Veel te kort en veel te weinig
Als ik aan vader denk, dan denk ik aan die kouwe winternacht
Aan berichten uit een land van Grundlichkeit
Als ik aan vader denk, dan denk ik aan dat wachten bij de deur
En van blijdschap huilen op z’n jas met die kazernegeur
Maar ’t was te kort om je leven mee te doen
Veel te kort om al die jaren mee te doen
Veel te kort en veel te weinig
Als ik aan vader denk, dan denk ik aan een veel te korte tijd
Scheiden is zo gril en altijd onverwacht
Als ik aan vader denk, dan denk ik hoe een mens veranderen kan
Maar je kunt niet blijven haten, en wat je kreeg, dat was het dan
Maar ’t was te kort om je leven mee te doen
Veel te kort om al die jaren mee te doen
Veel te kort en veel te weinig
Tekst: Henk Elsink | Muziek: Rogier van Otterloo
