de overkant van tijd
heeft een plek in zijn tuin
die de schoonheid heeft
die alleen jij hem bieden kan
zo herinneren wij jou nu
in elke bloem die voor ons bloeit
om de liefde voort te planten
die jij ons te leven geeft
tijd heelt niet
nee
natuurlijk heelt niet
tijd mijn wonden
van jouw verlies
mij blijft het litteken
trots jou dragen
opdat nooit jij verdwijnt
bij het weten
bij het weten
van de prachtige mensen
die wij om ons heen
dagelijks hier hebben
om ons altijd en graag
steeds weer te omarmen
is er het stille weten
dat eerder dan wij willen
ons de liefde ontglippen zal
als van hier naar daar
de andere kant van de tijd
hen voor altijd huizen zal
in onze harten en geesten
dat alles is ons zo veel
zo groot ook en zo zwaar
omdat het onbereikbaar is
nu het tegelijkertijd
net zo heel dichtbij
als ver van ons ligt
te veel en te groot
is dat weten
dat ons gisteren en vandaag
dankbaar voelen doet
voor wat wij morgen vrezen
het weten van ontglippen
uit onze handen
van de prachtige mensen
die wij om ons heen
dagelijks hier hebben
om ons te omarmen
