De dood is als het doven van een kaars. Als de ochtend is aangebroken schuilt achter de tranen van verdriet de glimlach van de herinnering. Die glimlach wil ik graag toveren met de beelden en woorden op deze site. In het weten dat als je stil bent…
Als je héél stil bent, dan denk, voel, hoor, ervaar en weet je ze weer bij je. De mensen van wie je afscheid moest nemen. De vrienden, bekenden en naasten die vertrokken naar de overkant van de tijd.
Als je stil bent,
héél stil. Dan komen de woorden, van herinnering, van dank, van waardering. De woorden die je zo graag nog tegen ze wil zeggen. Woorden die er vaak niet waren toen het afscheid daar was.
Als je stil bent
héél stil. Dan zeg je ze alsnog. Aan hen, aan wie achterbleven, aan jezelf. Uit dankbaarheid! Voor wie ze waren of wilden zijn!
Ik wens u veel stilte en mooie herinneringen toe.
Peter Paul J. Doodkorte
bron-de-herinnering 