als ik het licht kijk
van de lampjes en lichtjes
die ons verlangen wakkeren
vlammen kleine vuurtjes groot
wat wij liefst bij ons hebben
wie vasthoudend loslaten
warmen zij hoofd en hart
zoals alle dagen de liefde
leven in beweging brengt
dat niet gemist kan worden
wie meent dat er een einde komt
een einde aan mijn liefde voor jou
weet weinig van gehechtheid zijn
aan wie jij mij bent geworden en gebleven
jou stem hoor ik nog elke dag
bij het slaap gaan en wakker worden
als vogelzang in de vroege ochtend
die ik niet vergeten noch missen wil
als een oase van rust en warmte
die jij mij bent en blijven zult
gehuld in een keur van herinneringen
die mij ons steeds herleven doet
in het stille schuilen wij
bij de oude beelden van toen
ook nu ons pad gescheiden is
duurt zo onze reis samen voort
luidkeels zingend uit het hart
breken steeds nog nieuwe melodieën
die bij het voortgaan van de tijd
ons jou altijd weer genieten laten
komt wel goed ma
maak je maar niet ongerust…
geruststellende woorden
simpel en vanzelfsprekend spreekt hij ze
bij het weggaan
het werk wacht
één keer slechts
slechts één keer zag ik hem
dáár
op die vrijdag
25 februari 2000
één keer
sander!
jong en enthousiast
levenslust stralend
trots
op zijn werk
zijn collega’s en baas
‘zijn’ zaak
‘zijn’ keuken
alles nieuw
spiksplinternieuw
deze avond
een feestavond
ons dank-je-wel
aan een goede vriend
is de start
de keukengarde
de chef met zijn maatje
sloft zich het vuur
een potje hier
een stoofje daar
een bordje zus
een schaaltje zo
waar het feest ten einde loopt
de kop eraf
succesvol
even swingen nog
hij
met de crew
en een enkele gast
het leven lacht succes
en hij lacht mee
jong en enthousiast
levens- en werklust stralend
de nacht is kil koud
de weg glad
hier en daar
hij rijdt
glijdt
een paal
een klap
water
donker en koud
de ware werkelijkheid
meedogenloos hard
een gebroken nek
dood!
één keer slechts
slechts één keer zag ik hem
dáár
op die vrijdag
25 februari 2000
één keer
sander
ik hoor het hem zeggen
komt wel goed ma
maak je maar niet ongerust…
geruststellende woorden
simpel en vanzelfsprekend spreekt hij ze
bij het weggaan
en nu
nu is hij dood
dóód!!!
Le jour est venu où mes jambes me font défaut
Parce que le chemin de la vie est plus long que mon allant
Ne laisse pas cette séparation te retenir
De continuer ta route vers l’horizon
Le jour est venu où mes poumons sont vides
Parce que le chemin de la vie demande un souffle plus long
Ne laisse pas la perte de t’empêcher
Parce que l’avancé des peuples est inexorable
Le jour est venu où je ferme les yeux
Parce que le chemin de la vie me mène aux étoiles
Ne laisse pas l’obscurité te freiner
Parce que l’espoir renaît toujours
Le jour est venu où ma voix s’éteint
Parce que la corde de la mort étouffe les mots
Ne laisse pas le silence te déranger
Mais écoute l’écho de l’autre rive
Le jour est venu où je ne peux plus être
Où et chez qui je souhaite
Laisse le sel de tes larmes
Devenir paisiblement un doux souvenir
Qui me maintient en vie dans ta mémoire
De dag is gekomen dat mijn benen het begeven
Omdat de weg van leven langer is dan ik lopen kan
Laat het loslaten jou niet weerhouden
De weg naar de einder verder te gaan
De dag is gekomen dat mijn longen leeg zijn
Omdat de weg van leven een langere adem vraagt
Laat het verlies jou niet beletten
Want de vaart der volkeren kent geen einde
De dag is gekomen dat ik mijn ogen sluit
Omdat de weg van leven mij naar de sterren voert
Laat het duister jou niet tegenhouden
Want de opstand van de hoop wint altijd
De dag is gekomen dat mijn stem zwijgt
Omdat de strop van de dood de woorden verstikt
Laat de stilte jou niet verstoren
Maar luister naar de echo van de overkant
De dag is gekomen dat ik er niet meer kan zijn
Waar en bij wie ik wezen wilde
Laat het zout van de tranen
Proeven als zoete herinnering
Die gaandeweg mij levend houdt
ik weet natuurlijk
eens vindt iedereen
vrijheid in eeuwigheid
aan de overkant van de tijd
ik besef ook
om hem te ontlopen
kun je als hij komt
niet je koffers pakken
natuurlijk begrijp ik
dat waar uit vier streken
de laatste wind blaast
ook jouw steentje vallen kan
natuurlijk blijf ik
na vandaag luisteren
de shake rattle and roll
die jij ons erven laat
ik dans natuurlijk
op elk feest van leven
als in nieuw orleans
jouw boogiewoogie baby
ik droom ook
van de zorgeloze liefde
die jij bezingt
elke avond rond deze tijd
natuurlijk hoop ik
op de blauwe bessen heuvel
ook de schat te vinden
die jou jouw vrijheid gaf
natuurlijk vaar ik
ook mijn bootje verder
naar waar de overkant
ooit mijn haven legt
ik zeg daarom
dankbaar en hoopvol
tot weerziens
in plaats van vaarwel
ik aanvaard dus
zoals het is
moet het zijn
maar toch
is dat niet zonde
te jong en veel te vroeg tijn
haalde jou de wind van tijd
met de schaduw van eindigheid
verder dan wij kijken kunnen
voorbij de ons zichtbare horizon
nu daarom wij dag zeggen moeten
kleine maar reusachtig grote man
die groter dan groots groeide
voelt broos ons klein en nietig
de wereld en haar machten
jij die ons de vingers lakken deed
zaaide vrijgevig en betoverend
in de harten van groot en klein
de hoop op doorgaand leven
dat mensen zo gelukkig maakt
kinderlijk majestueus en onschuldig
toverde jij kwistig en goedgeefs
het geloof in morgen na vandaag
dat stil ons weet te inspireren
om samen het verschil te maken
stil nu en machteloos verslagen
met dankbare tranen lachend
vieren wij jouw gevend leven
dat belangeloos en edelmoedig
ons het gulle geven leerde
kleurrijk als de nagels die jij lakte
in winters wit het glazen huis
fonkelt rood roze blauw en paars
jouw ster nu eeuwige in het heelal
dat altijd jouw naam stralen zal
Tijn, uit het Brabantse dorpje Hapert, was de held van Serious Request, Breda, Brabant én Nederland en is op 6-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van hersenstamkanker.
Nederland leerde Tijn kennen tijdens 3FM Serious Request in Breda (2016) als een lief en speels mannetje met een bijzonder warm hart. Hij meldde zich, samen met zijn vader, bij de brievenbus van het Glazen Huis met een bijzonder groot gebaar. Met zijn ongekende en vertederende enthousiasme, onschuld en onzelfzuchtigheid inspireerde hij miljoenen mensen om in actie te komen en samen een verschil te maken. Hij zette Nederland in beweging en bracht letterlijk het hele land bij elkaar. Met zijn nagellakactie gaf hij duizenden kinderen een toekomst, terwijl zijn eigen toekomst zo onzeker was. Tijn haalde met zijn actie in zijn eentje 2,5 miljoen euro op Het was de succesvolste individuele actie uit de historie van Serious Request.
Ilja van der Wal (23) werd exact vijf jaar geleden vlak bij zijn huis doodgereden door een roekeloze automobilist. Hoe groot ook het verdriet, de herinnering aan hem blijven wij omarmen.
vaarwel pa
geniet van eeuwig de rust
daar – aan de overkant
die wij in het aardse
in en met elkaar
lastig vinden konden
hier leidde de omgang
over wonderlijke paden
waarlangs over en weer
in het doen en laten
zonder of met elkaar
soms de keuzes schuurden
toch – hier en nu
is er stil het weten
van soms onzichtbare draden
die stevig ons verbonden
daarom ook zeggen wij
liever nog was jij hier
toch en éven nog
om elkaar te zeggen
waarvoor eerder wij
de woorden mistten
voor de vragen ook
die antwoordden zouden
dit moment van afscheid
komt rauwer daarom
in en op ons gemoed
want ergens eens of ooit
hielden wij de hoop
elkaar echt te vinden toch
vaarwel pa
wij vervolgen de weg
gepakt en gezakt met heugenis
vluchtig als een schaduw soms
die ons jou herinneren doet
in goede en in slechte dagen
als de vader van ons leven
vaarwel pa!
dat wij onszelf begrijpen
als ooit – dáár
wij elkaar weer zien
dáár – aan de overkant
waarheen jij nu vaart
vaarwel pa!
