één keer zag ik hem | sander

komt wel goed ma
maak je maar niet ongerust…

geruststellende woorden
simpel en vanzelfsprekend spreekt hij ze
bij het weggaan
het werk wacht

één keer slechts
slechts één keer zag ik hem
dáár
op die vrijdag
25 februari 2000
één keer
sander!

jong en enthousiast
levenslust stralend
trots
op zijn werk
zijn collega’s en baas
‘zijn’ zaak
‘zijn’ keuken
alles nieuw
spiksplinternieuw

deze avond
een feestavond
ons dank-je-wel
aan een goede vriend
is de start

de keukengarde
de chef met zijn maatje
sloft zich het vuur
een potje hier
een stoofje daar
een bordje zus
een schaaltje zo

waar het feest ten einde loopt
de kop eraf
succesvol
even swingen nog
hij
met de crew
en een enkele gast

het leven lacht succes
en hij lacht mee
jong en enthousiast
levens- en werklust stralend

de nacht is kil koud
de weg glad
hier en daar
hij rijdt
glijdt
een paal
een klap
water
donker en koud
de ware werkelijkheid
meedogenloos hard
een gebroken nek
dood!

één keer slechts
slechts één keer zag ik hem
dáár
op die vrijdag
25 februari 2000
één keer

sander
ik hoor het hem zeggen
komt wel goed ma
maak je maar niet ongerust…

geruststellende woorden
simpel en vanzelfsprekend spreekt hij ze
bij het weggaan

en nu
nu is hij dood
dóód!!!

• Geschreven voor (de ouders en naasten van ) Sander † 26 februari 2000

Advertenties

Le jour est venu

Le jour est venu où mes jambes me font défaut
Parce que le chemin de la vie est plus long que mon allant
Ne laisse pas cette séparation te retenir
De continuer ta route vers l’horizon

Le jour est venu où mes poumons sont vides
Parce que le chemin de la vie demande un souffle plus long
Ne laisse pas la perte de t’empêcher
Parce que l’avancé des peuples est inexorable

Le jour est venu où je ferme les yeux
Parce que le chemin de la vie me mène aux étoiles
Ne laisse pas l’obscurité te freiner
Parce que l’espoir renaît toujours
Le jour est venu où ma voix s’éteint
Parce que la corde de la mort étouffe les mots
Ne laisse pas le silence te déranger
Mais écoute l’écho de l’autre rive

Le jour est venu où je ne peux plus être
Où et chez qui je souhaite
Laisse le sel de tes larmes
Devenir paisiblement un doux souvenir
Qui me maintient en vie dans ta mémoire

De dag is gekomen dat mijn benen het begeven
Omdat de weg van leven langer is dan ik lopen kan
Laat het loslaten jou niet weerhouden
De weg naar de einder verder te gaan

De dag is gekomen dat mijn longen leeg zijn
Omdat de weg van leven een langere adem vraagt
Laat het verlies jou niet beletten
Want de vaart der volkeren kent geen einde

De dag is gekomen dat ik mijn ogen sluit
Omdat de weg van leven mij naar de sterren voert
Laat het duister jou niet tegenhouden
Want de opstand van de hoop wint altijd
De dag is gekomen dat mijn stem zwijgt
Omdat de strop van de dood de woorden verstikt
Laat de stilte jou niet verstoren
Maar luister naar de echo van de overkant

De dag is gekomen dat ik er niet meer kan zijn
Waar en bij wie ik wezen wilde
Laat het zout van de tranen
Proeven als zoete herinnering
Die gaandeweg mij levend houdt

• In dankbare herinnering aan Yves Marliere | 19 november 2018

 

is dat niet zonde

ik weet natuurlijk
eens vindt iedereen
vrijheid in eeuwigheid
aan de overkant van de tijd

ik besef ook
om hem te ontlopen
kun je als hij komt
niet je koffers pakken

natuurlijk begrijp ik
dat waar uit vier streken
de laatste wind blaast
ook jouw steentje vallen kan

natuurlijk blijf ik
na vandaag luisteren
de shake rattle and roll
die jij ons erven laat

ik dans natuurlijk
op elk feest van leven
als in nieuw orleans
jouw boogiewoogie baby

ik droom ook
van de zorgeloze liefde
die jij bezingt
elke avond rond deze tijd

natuurlijk hoop ik
op de blauwe bessen heuvel
ook de schat te vinden
die jou jouw vrijheid gaf

natuurlijk vaar ik
ook mijn bootje verder
naar waar de overkant
ooit mijn haven legt

ik zeg daarom
dankbaar en hoopvol
tot weerziens
in plaats van vaarwel

ik aanvaard dus
zoals het is
moet het zijn
maar toch

is dat niet zonde

• Geschreven naar aanleiding van het overlijden van Fats Domino, geboren als In memoriam Antoine Dominique Domino (New Orleans, 26 februari 1928 – Harvey, 24 oktober 2017). Hij was een rhythm-and-blueszanger-pianist. In de jaren 50 en 60 was hij de bestverkopende Afro-Amerikaanse muzikant.

• Voor zijn bijdragen aan de rock-‘n-roll werd Domino in 1986 opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. Daarnaast werd hij ook opgenomen in The Louisiana Music en Songwriters Hall of Fame. Domino staat op nummer 25 in de Rolling Stone-lijst 100 Greatest Artists of All Time.

nagellak tijn

te jong en veel te vroeg tijn
haalde jou de wind van tijd
met de schaduw van eindigheid
verder dan wij kijken kunnen
voorbij de ons zichtbare horizon

nu daarom wij dag zeggen moeten
kleine maar reusachtig grote man
die groter dan groots groeide
voelt broos ons klein en nietig
de wereld en haar machten

jij die ons de vingers lakken deed
zaaide vrijgevig en betoverend
in de harten van groot en klein
de hoop op doorgaand leven
dat mensen zo gelukkig maakt

kinderlijk majestueus en onschuldig
toverde jij kwistig en goedgeefs
het geloof in morgen na vandaag
dat stil ons weet te inspireren
om samen het verschil te maken

stil nu en machteloos verslagen
met dankbare tranen lachend
vieren wij jouw gevend leven
dat belangeloos en edelmoedig
ons het gulle geven leerde

kleurrijk als de nagels die jij lakte
in winters wit het glazen huis
fonkelt rood roze blauw en paars
jouw ster nu eeuwige in het heelal
dat altijd jouw naam stralen zal

• Voor Tijn Kolsteren, beter bekend als ‘nagellakheld Tijn’ | 7 juli 217

Tijn, uit het Brabantse dorpje Hapert, was de held van Serious Request, Breda, Brabant én Nederland en is op 6-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van hersenstamkanker.

Nederland leerde Tijn kennen tijdens 3FM Serious Request in Breda (2016) als een lief en speels mannetje met een bijzonder warm hart. Hij meldde zich, samen met zijn vader, bij de brievenbus van het Glazen Huis met een bijzonder groot gebaar. Met zijn ongekende en vertederende enthousiasme, onschuld en onzelfzuchtigheid inspireerde hij miljoenen mensen om in actie te komen en samen een verschil te maken. Hij zette Nederland in beweging en bracht letterlijk het hele land bij elkaar. Met zijn nagellakactie gaf hij duizenden kinderen een toekomst, terwijl zijn eigen toekomst zo onzeker was. Tijn haalde met zijn actie in zijn eentje 2,5 miljoen euro op Het was de succesvolste individuele actie uit de historie van Serious Request.

Elke glimlach heeft ook een traan

Ilja van der Wal (23) werd exact vijf jaar geleden vlak bij zijn huis doodgereden door een roekeloze automobilist. Hoe groot ook het verdriet, de herinnering aan hem blijven wij omarmen.

 

waar het spoor eindigt

vaarwel pa

vaarwel pa
geniet van eeuwig de rust
daar – aan de overkant
die wij in het aardse
in en met elkaar
lastig vinden konden

hier leidde de omgang
over wonderlijke paden
waarlangs over en weer
in het doen en laten
zonder of met elkaar
soms de keuzes schuurden

toch – hier en nu
is er stil het weten
van soms onzichtbare draden
die stevig ons verbonden
daarom ook zeggen wij
liever nog was jij hier

toch en éven nog
om elkaar te zeggen
waarvoor eerder wij
de woorden mistten
voor de vragen ook
die antwoordden zouden

dit moment van afscheid
komt rauwer daarom
in en op ons gemoed
want ergens eens of ooit
hielden wij de hoop
elkaar echt te vinden toch

vaarwel pa

wij vervolgen de weg
gepakt en gezakt met heugenis
vluchtig als een schaduw soms
die ons jou herinneren doet
in goede en in slechte dagen
als de vader van ons leven

vaarwel pa!
dat wij onszelf begrijpen
als ooit – dáár
wij elkaar weer zien
dáár – aan de overkant
waarheen jij nu vaart

vaarwel pa!

• Geschreven voor (de (klein-)kinderen van) Dirk de Paauw – geboren 29 augustus 1952 en overleden 2 april 2017

sailing home

• voor (o)pa en maatje Jan Ooms (20 maart 1953 – 1 juni 2013)

zo kort geleden nog
maatje, schipper en reder
was alles hier nog perfect
lonkte een nieuwe lente
na een gure winter
tot het leven jou midscheeps raakte

toen je – voor het gevoel gisteren pas
vervolgens achter krabbend anker lag
bravourde je nog
beter een anker kwijt dan een heel schip
tot het aftakelen begon
sneller dan gedacht verwacht en gehoopt

voorvoelend dat je bakzeil moest halen
werd het kompas verdraaid
nam jij het helmhout
om het onvermijdelijk laatste bestek
zelf te maken

met orkaansnelheid
kreeg de wind jouw zeil vlot
moest je – voorgoed – het anker lichten
afknokken en uitvaren
zelf het roer houdend
richting verlichte eeuwigheid

waar jij gaat
blijven wij aan wal
met het gemixte van de achterblijvers
trots en blijde herinnering
weemoed en inmens verdriet
golven af en aan
landend in grote dankbaarheid
voor dat wat jij ons laat
het bolster op de kade
voor de in liefde gecreëerde zilvervloot

in kabbelende stroom en deinende kalmte
bleef jij die jij was en bent
een schippersjongen
hard en schonkig
met fluwelen binnenkant

alles had een reden
wij hebben jou
zoals jij ons hebt
bij het vervolgen van de weg
op eigen kompas
met vaste koers

starend naar de einder
houden wij aan de horizon
waar wij jou vermoeden
in havens aan de overkant
altijd het stipje en het sterretje

vaar wel schipper
bij het verder gaan
laven en koesteren wij ons
in het ruim van ons hart
aan de herinnering aan jouw bonkig zijn
vinden wij bij tegenslag, hagel of storm
onze baai van biskaje
en proosten wij
bij zon en vrolijkheid
op ‘onze ouwe’

het vaarwel schallend
nog uit de lijken geslagen
blijft het overtuigende weten
wij krijgen de mast weer op
door met dankbare hand
dat wat ons jou herinnert
aan te nemen
het strenge rechtvaardige
het welgemeende hoekige
de mantelende liefde
en de trots
op dat wat jij bent en jou is

in die wetenschap
zeggen wij – met vol gemoed
behouden vaart schipper
heb op jouw eeuwige tocht
de wind in de zeilen
en weet – ergens – ooit
in behouden haven
ligt een hereniging in het verschiet

geloof hoop en liefde

adjossi

vaarwel en tot ziens