de prachtige tuin staat alleen
missend die haar koesterde
de bloemen bloeien nog steeds
zoals de zon steeds nog schijnt
de regen echter voelt als tranen
voor hen die zij achterlaat
de schoonheid van de tuin
geurt mooie herinneringen
bij wie haar moeten laten gaan
omdat haar de tijd gekomen is
om in onze harten te blijven
om fleurig daar liefde te enten
ik vergeet niet papa
zolang mijn hart klopt
wie jij bent voor mij
vertelt het mij steeds
met fluisterende stem
die mij jou laat herleven
als zitten wij onsterfelijk
voor altijd bij elkaar
de herinneringen die we hebben
wensen mij dat je hier zijn mag
opdat wat wij hebben meegemaakt
zich in het samenzijn herleven laat
hartstochtelijk is daarbij mijn wens
dat ik jou niet meer verliezen kan
omdat eeuwig het ervaren blijft
van jou in naast en om mij heen
nu mij jouw jaardag mij terugbrengt
naar de tijd van het innig samen zijn
toost ik op ieder die jouw naam zegt
zodat jij blijven kunt wie jij mij bent
als ik het licht kijk
van de lampjes en lichtjes
die ons verlangen wakkeren
vlammen kleine vuurtjes groot
wat wij liefst bij ons hebben
wie vasthoudend loslaten
warmen zij hoofd en hart
zoals alle dagen de liefde
leven in beweging brengt
dat niet gemist kan worden
wie meent dat er een einde komt
een einde aan mijn liefde voor jou
weet weinig van gehechtheid zijn
aan wie jij mij bent geworden en gebleven
jou stem hoor ik nog elke dag
bij het slaap gaan en wakker worden
als vogelzang in de vroege ochtend
die ik niet vergeten noch missen wil
als een oase van rust en warmte
die jij mij bent en blijven zult
gehuld in een keur van herinneringen
die mij ons steeds herleven doet
de momenten die ik kreeg van jou
zijn toen en nu deel van mijn leven
die ik voor altijd dichtbij mij houdt
zodat zij eeuwig blijven duren
ik heb ze in een kluis gelegd
in de woonplaats van mijn hart
waar ik ze steeds weer openen kan
met de code van onze liefde
zo kan ik naast tijden van verdriet
de tijd van samen lachen kiezen
de dagen ook van geluk en plezier
van alles dus wat wij samendeden
zo koester bewaar en bewaak ik
in mijn hoofd en mijn hart
de bibliotheek van herinnering
die wij samen vullen mochten
in het stille schuilen wij
bij de oude beelden van toen
ook nu ons pad gescheiden is
duurt zo onze reis samen voort
luidkeels zingend uit het hart
breken steeds nog nieuwe melodieën
die bij het voortgaan van de tijd
ons jou altijd weer genieten laten
wat hebben we samen
veel bergen en dalen gelopen
door sneeuwstormen en smerig weer
zo goed ook als bij stralende zon
we maakten grapjes en we lachten
deelden onze gedachten of niet
we vochten met en scholden elkaar
tot wij in elkaars armen thuis kwamen
we joegen de stuipen op elkaars lijf
lachten en haalden herinneringen op
tot met onze ogen vol tranen
verdwaald wij elkaar weer vonden
ik zal je missen mijn vriend
want mijn vindtocht in het leven
zonder jou hier naast mij
zal nooit meer hetzelfde zijn
• Verdicht ter herinnering | 9 november 2019
van jou houden was geweldig
in feite zoveel meer dan dat
het was prachtiger en grootser
dan woorden zeggen kunnen
van jou houden was geweldig
zelfs als ik terugdenk nu
is dat de mooiste herinnering
die jij mij hebt gegeven
steeds weer
zeg ik jouw naam
als ik denk
steeds weer
beleef ik jou
in mijn dromen
steeds weer
koester ik jou
met al mijn liefde
steeds weer
als ik jou naam noem
ben jij dichtbij
steeds weer
noem ik jouw naam
die ik niet vergeten zal
Op 2 november herdenken van dierbare overledenen. Jong en oud, gelovig én ongelovig. Het is goed om de wereld zo nu en dan even stil te zetten en hun naam te blijven noemen.
