mijn moeder

het zingt in mijn hart
het straalt in mijn ogen
dat jij mijn moeder bent
een uitzonderlijk lieve
zo geweldig en wijs ook
 
als ik slapen wil
dan droom ik mij jou
die vol vervoering
in de schoot omarmend
mij steeds nog koestert
 
als ik aan jou denk
jouw liefde die nooit sterft
dan straalt mijn dag
van de vroege morgen
tot in de late uurtjes
 
de tijd droogt mijn tranen
met de warme herinneringen
die jij hier wist te strooien
door gewoon dat te zijn
wat jou mijn moeder maakt

In dankbare herinnering geschreven voor (de moeder van) Sylvia Roeters

altijd om mij heen

altijd om mij heen
voel ik jouw warmte
zo dichtbij ben jij
in afwezige aanwezigheid

mijn ogen verbeelden
in gedachten jouw gezicht
van toen je hier was
naar het hier en nu

ik beleef steeds de tijd
van de momenten samen
die opgeborgen in mijn hart
jou in mij altijd leven laten

in alles wat ik doe en laat
als schild van bescherming
hoor ik steeds jouw stem
die in mij de ridder moedigt

Denkend aan Danny Huijer | † 18 september 1994

herinneringen

ik proost op de wens dat je hier was

maar dat ben je niet

toch breng ik ze terug

alle herinneringen

ik toast op alles

alles wat we hebben gedaan

de tijd dat wij samen waren

of alleen denken aan elkaar

en mik weet

op een dag

komt alles komt goed

voortleven

ga niet naar mijn graf
of de urn met mijn as
ik ben er namelijk niet
want altijd springlevend
in duizend waaiende winden
in diamanten die glinsteren
in de deken van sneeuw
ik ben de stralende zon
op het nog rijpend graan
ik ben de zachte herfstregen
die je in de ochtend wakkert
ik ben de opbeurende rush
van stille vogels in de lucht
ik ben de zachte sterren
die ’s nachts altijd schijnen
dus ga niet naar mijn graf
of de urn met mijn as
ik ben er namelijk niet
ik leef namelijk in jou

trap naar de overkant

bij de trap naar de overkant
sta ik elke dag weer stil
vroeg als al vogels zingen
die de zon tot licht brengen

als de hemellucht bedekt is
met grijze dekens van wolken
als de hele wereld doordrenkt is
door gestaag vallende regen

wanneer in het vroege voorjaar
de bloemen weer bloeien gaan
die ons weer glimlachen laten
in verwachting van de zomer

in de winter als het sneeuwt
als mijn mond koud mist blaast
in de herfst als door vallend blad
de wereld kleurrijk zich kleedt

en steeds weer opnieuw dan
herinner ik me jou in mijn hart
dankbaar voor de tijd van toen
die altijd nog mij verder draagt

• 3 mei 2020

jij blijft

natuurlijk blijf ik jou
altijd bij mij dragen
nu de tijd van leven
voor jou ten einde is

afscheid neem ik
van het lieve lijf
dat ik minnen mocht
maar de geest blijft

waar vogels fluiten
in bomen en struiken
hoor ik in elke toon
jouw passie vlammen

als langs mijn wang
een vlinder fladdert
is dat mij een groet
van mij de allerliefste

waar in berm en tuin
bloemen zacht geuren
zal dat als een boeket
mij jou herinneren doen

elke straal van de zon
is de glimlach van liefde
die als een warme deken
mij eindeloos spreien zal

als tegen ramen rondom
de wind de regen slaat
hoor ik in elke druppel
van jou de wijze woorden

als ik naar de zee kijk
zal zij mij de haven zijn
waarin ik aanmeren kan
om thuis te zijn bij jou

Verdicht, geschreven in coronatijd | 18 april 2020

stoel van wanhoop

in de stoel van wanhoop
zittend in verlaten stilte
vecht ik met mijn tranen
die machteloos stromen
als bruusk en onverwachts
de dood mij bekent maakt
dat het virus koppiger was
dan halsstarrig de weerstand
die met liefde ons versterkte

verdicht in corona-tijd | 23 maart 2020

bij mij blijvend

ik kan tranen vergieten omdat je weg bent
maar glimlach omdat je hebt geleefd

ik kan mijn ogen sluiten en hopen dat je terugkomt
maar openen en om alles te zien wat je nalaat

mijn hart kan leeg zijn omdat ik je niet meer kan zien
maar het is vol van de liefde die je deelde

ik kan morgen de rug toekeren en gisteren leven
maar ik droom van morgen vanwege gisteren

ik kan je herinneren alleen omdat je weg bent
maar ik laat de herinnering liever voortleven

ik kan huilend leeg zijn en jou de rug toekeren
maar doe als jij en open glimlachend mijn ogen

warmte herinnert

ze zeggen dat goud
de herinneringen zijn

misschien is dat waar
maar die wil ik niet

ik wil jou
als ik je nodig heb

omdat als geen ander
jouw liefde mij warmt

 

• 2 februari 2020

fleuren

de prachtige tuin staat alleen
missend die haar koesterde

de bloemen bloeien nog steeds
zoals de zon steeds nog schijnt

de regen echter voelt als tranen
voor hen die zij achterlaat

de schoonheid van de tuin
geurt mooie herinneringen

bij wie haar moeten laten gaan
omdat haar de tijd gekomen is

om in onze harten te blijven
om fleurig daar liefde te enten

• Inspiratie | 11 januari 2020