nooit meer hetzelfde

wat hebben we samen
veel bergen en dalen gelopen
door sneeuwstormen en smerig weer
zo goed ook als bij stralende zon

we maakten grapjes en we lachten
deelden onze gedachten of niet
we vochten met en scholden elkaar
tot wij in elkaars armen thuis kwamen

we joegen de stuipen op elkaars lijf
lachten en haalden herinneringen op
tot met onze ogen vol tranen
verdwaald wij elkaar weer vonden

ik zal je missen mijn vriend
want mijn vindtocht in het leven
zonder jou hier naast mij
zal nooit meer hetzelfde zijn

• Verdicht ter herinnering | 9 november 2019

van jou houden

 

van jou houden was geweldig
in feite zoveel meer dan dat
het was prachtiger en grootser
dan woorden zeggen kunnen

van jou houden was geweldig
zelfs als ik terugdenk nu
is dat de mooiste herinnering
die jij mij hebt gegeven

• 8 november 2019

steeds noem ik jou

steeds weer
zeg ik jouw naam
als ik denk

steeds weer
beleef ik jou
in mijn dromen

steeds weer
koester ik jou
met al mijn liefde

steeds weer
als ik jou naam noem
ben jij dichtbij

steeds weer
noem ik jouw naam
die ik niet vergeten zal

• Geschreven bij gelegenheid van Allerzielen | 2 november 2019

Op 2 november herdenken van dierbare overledenen. Jong en oud, gelovig én ongelovig. Het is goed om de wereld zo nu en dan even stil te zetten en hun naam te blijven noemen.

bij ons zijn

onze hoofden harten en levens
waarin jij altijd aanwezig bent
omarmen jou warm elke dag
met een liefhebbende lach

liever zouden wij de tijd herscheppen
door jouw ster aan het firmament
terug naar hier te verhuizen
zodat wij thuis zijn bij elkaar

• Denkend aan Danny Huijer | † 18 september 1994

tot wolken spreken

als ik tegen wolken praat
is het omdat zonder jou
de warme chocolade
in de koude gure winter
mij niet smaken wil

natuurlijk is het goed zo
met de mensen om mij heen
die aardig zijn en vriendelijk
toch blijft het moeilijk
dapper alleen te zijn
na het dutje bij de koffie
smaken koekjes anders nu
al smullen zingend en lachend
de kinderen van onze kinderen
mij hun liefste geluiden ooit

altijd nog klopt mijn hart
als bij die eerste keer
toen ons de prille liefde
lieve woordjes fluisterend
ons elkaar nestelen deed

nu zijn het de wolken
aan wie ik stilletjes vertel
dat ik lachen moet tot ik huil
om de gratie van verwondering
die mij het eeuwig houden van brengt

• Overpeinzing | 11 augustus 2019

eindeloos

nu jij hoger dan hoger bent
in de oneindigheid van de horizon
kijk jij vanaf de overkanten tijd
naar het schitterende vergezicht
van wat jij ons in liefde erven laat

dat alles is verbonden aan herinnering
waarlangs wij blijvend wandelen mogen
in de stilte van de tijd koesterend
wat jij ons van harte bent geworden
de man vader en opa die ons trotst

nu jij bent waar de tijd voorbij vaart
laat sterker nog dan ooit hiervoor
ons opnieuw de betekenis ervaren
van jouw handen op onze schouders
die weg wijzend ons sturen blijven

ons avontuur van leven voortgaand
weten wij jou in onze rugzak gekropen
van waaruit jij ons zachtjes fluistert
wat de weg naar het weerzien plaveit
jouw lessen van liefde wijsheid en geduld

waar jij altijddurend eindeloos bent
blijft de prachtige echo van jouw zijn
ons hunkerend in de harten kloppen
zoals de plaatjes in ons geheugen
het plakboek ervan tot leven wekken

• Bespiegeling voor (de familie van) Thomas Crump | Londen, 26 september 1929 – 31 juli 2019

elke dag weer opnieuw

elke dag weer opnieuw
loop jij naast mij
ben jij in alles
wat ik doe en zeg

mijn gedachten bewegen
naar waar ik jou ontmoeten kan
om samen weer te dromen
van het leven samen

zo stuur ik dagelijks
mijn groet ter omhelzing
naar mijn lief in de hemel
tot ook ik daar zijn zal

•  Hartenkreet | juli 2019

knipoog naar boven

geen afscheidswoorden waren er
geen tijd om “tot ziens” te zeggen
weg was je voor wij het wisten
en nog weet niemand waarom

als tranen een trap konden bouwen
of herinneringen mij een weg
dan zou ik naar de hemel lopen
om direct jou terug te halen

ons hart pijnt nog van verdriet
dat in stilte tranen stromen doet
want elke dag meer dan toen
ben jij ins ons hart en weten

toch zijn het de herinneringen
aan de gelukkige tijd van samenzijn
die ons een glimlach doen knipogen
naar jouw stad achter de wolken

• Op de 37ste jaardag van Danny Huijer vieren wij hem in zijn de Stad achter de wolken terwijl wij hem in ons hart koesteren. Zoals hij altijd was en blijven zal | 20 juli 2019

blijf bij mij

blijf bij me
hier bij mij
dat je bij me bent

verslingerd ben ik
aan de tijd met jou
die eindeloos was

verslaafd ben ik
verslaafd aan herinnering
van mij met jou

draai terug de tijd
opdat zij stilstaat
bij ons samenzijn

ik heb je nodig
zoals altijd weer
sinds ik jou ken

verslaafd ben ik
verslaafd aan herinnering
van mij met jou

ga bij me liggen
zoals wij samen
de tijd doorbrachten

hier wil ik jou
in mijn armen weer
zoals het was

verslaafd ben ik
verslaafd aan herinnering
van mij met jou

jou weer liefhebben
zoals jij mij deed
door de jaren heen

lachen wil ik
samen met jou
om de goede dagen

huilen met jou
om de pijn
van het afscheid

blijf dus
hier – bij mij

• Gedachtesprongetjes die de herinnering bronnen aan wie ooit ons leven deelden | Juli 2019

heug de dagen

op de kade van de haven
naar de overkanten tijd
staren ogen verlangend
naar de dagen van toen
die hun verhalen vertellen
van vele momenten samen
als man, vader en vriend
die ons hart nu fluistert

• In dankbare herinnering Jan Ooms (1953 – 2013)