ik proost op de wens dat je hier was
maar dat ben je niet
toch breng ik ze terug
alle herinneringen
ik toast op alles
alles wat we hebben gedaan
de tijd dat wij samen waren
of alleen denken aan elkaar
en mik weet
op een dag
komt alles komt goed
voortleven
ga niet naar mijn graf
of de urn met mijn as
ik ben er namelijk niet
want altijd springlevend
in duizend waaiende winden
in diamanten die glinsteren
in de deken van sneeuw
ik ben de stralende zon
op het nog rijpend graan
ik ben de zachte herfstregen
die je in de ochtend wakkert
ik ben de opbeurende rush
van stille vogels in de lucht
ik ben de zachte sterren
die ’s nachts altijd schijnen
dus ga niet naar mijn graf
of de urn met mijn as
ik ben er namelijk niet
ik leef namelijk in jou
trap naar de overkant
bij de trap naar de overkant
sta ik elke dag weer stil
vroeg als al vogels zingen
die de zon tot licht brengen
als de hemellucht bedekt is
met grijze dekens van wolken
als de hele wereld doordrenkt is
door gestaag vallende regen
wanneer in het vroege voorjaar
de bloemen weer bloeien gaan
die ons weer glimlachen laten
in verwachting van de zomer
in de winter als het sneeuwt
als mijn mond koud mist blaast
in de herfst als door vallend blad
de wereld kleurrijk zich kleedt
en steeds weer opnieuw dan
herinner ik me jou in mijn hart
dankbaar voor de tijd van toen
die altijd nog mij verder draagt
- 3 mei 2020
jij blijft
natuurlijk blijf ik jou
altijd bij mij dragen
nu de tijd van leven
voor jou ten einde is
afscheid neem ik
van het lieve lijf
dat ik minnen mocht
maar de geest blijft
waar vogels fluiten
in bomen en struiken
hoor ik in elke toon
jouw passie vlammen
als langs mijn wang
een vlinder fladdert
is dat mij een groet
van mij de allerliefste
waar in berm en tuin
bloemen zacht geuren
zal dat als een boeket
mij jou herinneren doen
elke straal van de zon
is de glimlach van liefde
die als een warme deken
mij eindeloos spreien zal
als tegen ramen rondom
de wind de regen slaat
hoor ik in elke druppel
van jou de wijze woorden
als ik naar de zee kijk
zal zij mij de haven zijn
waarin ik aanmeren kan
om thuis te zijn bij jou
Verdicht, geschreven in coronatijd | 18 april 2020
stoel van wanhoop
in de stoel van wanhoop
zittend in verlaten stilte
vecht ik met mijn tranen
die machteloos stromen
als bruusk en onverwachts
de dood mij bekent maakt
dat het virus koppiger was
dan halsstarrig de weerstand
die met liefde ons versterkte
verdicht in corona-tijd | 23 maart 2020
bij mij blijvend
ik kan tranen vergieten omdat je weg bent
maar glimlach omdat je hebt geleefd
ik kan mijn ogen sluiten en hopen dat je terugkomt
maar openen en om alles te zien wat je nalaat
mijn hart kan leeg zijn omdat ik je niet meer kan zien
maar het is vol van de liefde die je deelde
ik kan morgen de rug toekeren en gisteren leven
maar ik droom van morgen vanwege gisteren
ik kan je herinneren alleen omdat je weg bent
maar ik laat de herinnering liever voortleven
ik kan huilend leeg zijn en jou de rug toekeren
maar doe als jij en open glimlachend mijn ogen
warmte herinnert
ze zeggen dat goud
de herinneringen zijn
misschien is dat waar
maar die wil ik niet
ik wil jou
als ik je nodig heb
omdat als geen ander
jouw liefde mij warmt
- 2 februari 2020
fleuren
de prachtige tuin staat alleen
missend die haar koesterde
de bloemen bloeien nog steeds
zoals de zon steeds nog schijnt
de regen echter voelt als tranen
voor hen die zij achterlaat
de schoonheid van de tuin
geurt mooie herinneringen
bij wie haar moeten laten gaan
omdat haar de tijd gekomen is
om in onze harten te blijven
om fleurig daar liefde te enten
- Inspiratie | 11 januari 2020
ik vergeet niet
ik vergeet niet papa
zolang mijn hart klopt
wie jij bent voor mij
vertelt het mij steeds
met fluisterende stem
die mij jou laat herleven
als zitten wij onsterfelijk
voor altijd bij elkaar
- Ik-vergeet-jou-niet|Geschreven voor Linda Melse-Rutten en haar familie in dankbare herinnering aan vader Bernard Rutten (76 jaar)|28 december 2017
wie jij mij bent
de herinneringen die we hebben
wensen mij dat je hier zijn mag
opdat wat wij hebben meegemaakt
zich in het samenzijn herleven laat
hartstochtelijk is daarbij mijn wens
dat ik jou niet meer verliezen kan
omdat eeuwig het ervaren blijft
van jou in naast en om mij heen
nu mij jouw jaardag mij terugbrengt
naar de tijd van het innig samen zijn
toost ik op ieder die jouw naam zegt
zodat jij blijven kunt wie jij mij bent
- Luisterend naar ‘Memories’ van Maroon 5 geschreven | 21 december 2019
