als ik tegen wolken praat
is het omdat zonder jou
de warme chocolade
in de koude gure winter
mij niet smaken wil
natuurlijk is het goed zo
met de mensen om mij heen
die aardig zijn en vriendelijk
toch blijft het moeilijk
dapper alleen te zijn
na het dutje bij de koffie
smaken koekjes anders nu
al smullen zingend en lachend
de kinderen van onze kinderen
mij hun liefste geluiden ooit
altijd nog klopt mijn hart
als bij die eerste keer
toen ons de prille liefde
lieve woordjes fluisterend
ons elkaar nestelen deed
nu zijn het de wolken
aan wie ik stilletjes vertel
dat ik lachen moet tot ik huil
om de gratie van verwondering
die mij het eeuwig houden van brengt
- Overpeinzing | 11 augustus 2019
bron-de-herinnering 