eindeloos

nu jij hoger dan hoger bent
in de oneindigheid van de horizon
kijk jij vanaf de overkanten tijd
naar het schitterende vergezicht
van wat jij ons in liefde erven laat

dat alles is verbonden aan herinnering
waarlangs wij blijvend wandelen mogen
in de stilte van de tijd koesterend
wat jij ons van harte bent geworden
de man vader en opa die ons trotst

nu jij bent waar de tijd voorbij vaart
laat sterker nog dan ooit hiervoor
ons opnieuw de betekenis ervaren
van jouw handen op onze schouders
die weg wijzend ons sturen blijven

ons avontuur van leven voortgaand
weten wij jou in onze rugzak gekropen
van waaruit jij ons zachtjes fluistert
wat de weg naar het weerzien plaveit
jouw lessen van liefde wijsheid en geduld

waar jij altijddurend eindeloos bent
blijft de prachtige echo van jouw zijn
ons hunkerend in de harten kloppen
zoals de plaatjes in ons geheugen
het plakboek ervan tot leven wekken