adieu guus

kleine en parmantig stapte hij
met die verrassende charme 
van een grote kleine generaal
doorheen het ondermaanse
dat hij al te graag onthaalde
met de hem typerende stem 
die als windgong klinken kon

waar hij ook zong of citeerde
leverde hij ieder mens de zon 
wiens hemel vertroebelen kon
met sonnetten uit zijn oeuvre
die het verhaal van zijn leven
of wat hij ervan denken wilde
graag horen liet en vertelde

met zijn liefste aan zijn zijde
proefde hij elke dag opnieuw
de sprankeling van het leven
die hem in vervoering bracht
met volle teugen genoot hij
wanneer hij met zijn vrienden 
met mate vol de drank genoot

een blijmoedig mens was hij
zelfs de dood nog te machtig 
dachten wij doorheen jaren
dat wij hem leerden kennen
zonder uitgepraat te geraken
vocht hij kordaat manmoedig
die vergeefs gevochten strijd

de volle vriendschap van jou
zullen wij bestendig verhalen 
in de uren en vele momenten
die even plots en onvermoed
vanaf de overkant van de tijd
als sneeuwvlokken in de lente
jou hier terugbrengen zullen